Bizlerde otoriteye boyun eğme eğilimi var. Özellikle çocuklarda otoriteye boyun eğme eğilimi çok daha fazla. O zaman bunun farkında olmamız gerekiyor ve otorite olarak doğru kişileri tespit etmemiz gerekiyor. Çünkü biz her ne kadar o kişiyi bir çok özellikleri itibariyle dikkate almama, kabul etmeme çabası içerisinde olsak da alt beyin içimizdeki çocuk o genetik yönelimin etkisiyle otoriteye boyun eğme eğilimi vardır.
Diyelim ki otoriteyi temsil eden kişi çok yanlış bir insan, inançsız bir insan, sapkın bir insan, ideolojisi bozuk bir insan ve biz ondan etkilenmek istemiyoruz. Sonuçta eğitimi veren kişi otorite. Ne yapacağız?
Yüz yüze iletişimimizi asgari düzeye indireceğiz. Ayna nöronlarımızın devreye girmesine, o kişiyle bir duygu içerisine girmeye mahal vermeyeceğiz. Ki böylelikle o ortam içerisinde eğitimimizi alırken bir yandan o otorite figürü olan insandan negatif etkileşimi asgari seviyede tutmaya çalışacağız. Bununla beraber çevremizde kendimiz gibi olan insanlarla hemen tanışacağız. Onlarla da dayanışma içerisinde olacağız.
Biraz önceki deney defalarca tekrarlanıyor. Kendilerine şok verilen kişiler İki kişi olduklarında da % 65 den % 20 lere düşüyor birbirleriyle dayanışma içerisine giriyorlar bir anda. Üç kişi olduklarında % 10 lara düşüyor. Dört kişi olduklarında daha da düşüyor. Sayı çoğaldıkça otoriteye yanlış emre itaat konusunda düşüşler söz konusu oluyor.
Dolayısıyla hani buyruluyor ya “ iki kişi bir kişiden hayırlıdır. Üç kişi iki kişiden hayırlıdır” diye. Dolayısıyla bir ortama girdiğimiz zaman nerede olursa olalım. İster çalışma hayatı olsun, ister eğitim hayatı olsun, ister apartman hayatı olsun hemen orada dayanışma içerisinde olabileceğimiz, kendimiz gibi düşünen, kendimiz gibi hisseden insanlarla bir arada olmak, içinde bulunduğumuz o toplumsal yapının etkilerinden kendimizi koruyabilme, negatif etkiyi asgari düzeye indirebilmek açısından çok önemlidir.
İçimizdeki çocuğun bu konudaki zaafını yönetebilmek açısından çok önemlidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder