Kişinin yanında bulunan ve sürekli deneye devam etmesini salık veren o profesörü bu sefer o cam bölmenin dışına alıyorlar. Yüz yüze iletişimden çıkılıyor. Yüz yüze iletişimden çıkılmasıyla beraber deneyi tamamlayanların sayısı % 65 ten % 22 ye düşüyor.
Demek ki bizler yüz yüze iletişimde karşımızdaki insandan çok daha fazla etkilenme eğilimi içerisindeyiz.
O profesörün cam bölmenin arkasına geçmesiyle beraber deneyi sonuna kadar götürenlerin sayısı % 65 ten % 22 ye düşüyor.
Yine yanında fakat profesör değil bu sefer, bir araştırma görevlisi. Hemen hemen kendisiyle denk bir mevki veya daha düşük statülü birisi. Otoriteyi temsil eden kişinin yetkinliği azaldığı andan itibaren otoriteye boyun eğme, itaat etme eğilimi azalıyor. % 65 ten % 48 e düşüyor. % 48 te yine yüksek bir rakam. Bu da bize her ne kadar otoriteyi temsil eden kişinin nitelikleri önemli olsa da kişilerin boyun eğme eğilimlerinin şahıstan ziyade makama olduğuna dair bir veri sunuyor.
Bununla beraber o elektrik şokunu veren kişi elektrik şokunu alan kişiyle yüz yüze geldiğinde % 18 düşüyor deneyi sonuna kadar sürdürenlerin oranı. Çünkü 1. Uygulamada camın arkasındaydı ve o şoka maruz kalan kişi kendisine şok veren kişiyi görmüyor idi. Aralarında yakın bir temas söz konusu değildi. Yakın temas söz konusu olduğu andan itibaren kişi deneyi devam ettiremiyor çünkü artık onun etki alanı içerisinde.
Burada ayna nöronlar devreye giriyor. Kişiler arası ilişkilerde karşımızdaki insanla duygu alışverişi yapmamızı sağlayan ayna nöronlar devreye girer ve bir eşleşme söz konusu olur. Orada acıma duyguları devreye giriyor, kendisini onun yerine koyuyor v.s derken kişi otoritenin yönergelerine yeterince
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder