Çeşitli yapılar, gruplar, örgütler görüyoruz. Yanlış yoldalar. Toplumun diğer kesimlerinin nefretini kazanmış, kamuoyu tamamen onların karşısında olduğu halde, hatta aileleri, çevresinde sevdikleri onlardan yakındıkları, eleştirdikleri halde bir insan nasıl oluyor da kendisi de yolunun yanlışlığını hissediyor olmasına rağmen o yapıdan çıkamıyor?
O örgütten, gruptan kendini kurtaramıyor?
Ki Ebu Talib in son nefesini verme anında Allahın Rasulünün O na “La ilahe illallah de amcacığım” demesine rağmen O nun “ Vallahi biliyorum ama demem” deyişinin arka planı da bu esasında.
Son anında bile o mensubu olduğu grupla bağını kopartamıyor ve gerekçe olarak neyi öne sürüyor?
Ebu Talib ölümden korktu da Yeğeninin dinine girdi derler diyor Mekke nin kadınları.
Ve bile bile müşrik olarak ölmeyi göze alıyor. Orada Ebu Talip sonsuz ahiret hayatını mahvetmeyi göze alıyor. Çoğu insan dünya hayatını mahvetmeyi göze alıyor. Canlı bombalara şöyle bir bakalım. Terör örgütlerinde çatışan insanlara şöyle bir bakalım. Hayatlarını hiçe sayıyorlar. Kendi hayatlarını hiçe saydıkları gibi başkalarının hayatlarını da hiçe sayıyorlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder