Diyelim ki içimizdeki çocuk korkuyor, biraz güvensiz. O zaman işimizi o çocuğun korkularını dikkate alarak daha güvenli hale getiriyoruz, daha güvenli bir sahaya çekiyoruz.
İnsanların gözü önünde yapılan bir etkinlik olmaktan çekip daha bir tenhada, kendi başımıza, sevdiğimiz insanlarla yaptığımız bir etkinlik haline getiriyoruz.
Bakıyoruz çocuk kendini orada çok rahat, güvende hissettiği için daha bir aşkla, şevkle yapıyoruz. Severek yapıyoruz o işi.
Ufak tefek bazı ayarlamalarla
içimizdeki çocuğu motive ediyoruz. Onun da bazı ikincil kazanımlar elde etmesini sağlıyoruz. Bu şekilde verimliğimiz artıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder