Neden anne babamızı artı ve eksileriyle olduğu gibi modelliyoruz?

Çünkü bizim iki tane beynimiz var. Bir üst bir de alt beyin. 

Düşünceler üst beyinde oluşuyor, duygular ise alt beyinde oluşuyor. 

"Ben çocuğumu kıyaslamayacağım,  ben onu dövmeyeceğim, ben o ona kötü sözler söylemeyeceğim vb.  ” bu kararları bizler üst beynimizde alıyoruz. 

Bu düşüncelerimizin davranışa dönüşebilmesi için duyguya ihtiyaç var. Duygular da alt beynimizde oluşuyor. 

Tabi alt beynimiz olaya üst beynimiz gibi bakmıyor. İçimizdeki çocuk da diyoruz o alt beynimize. Neden? 

Çocuksu bir yapı çünkü ve ağırlıklı olarak çocukluk döneminde şekilleniyor.  Çocukluk dönemi parametreleri ile hareket ediyor. 

Çocukluk döneminde oluşturduğu o haritalarla dünya da yolunu bulmaya çalışıyor o alt beynimiz.

Peki çocukluk döneminde onun idolü, takip ettiği rehberi kim?

Elbette ki annesi ve babası.

Dolayısıyla anne ve babanın davranışları her ne kadar çocuğun hoşuna gitmese de, çocuk bunun mağduru olsa da, bundan fiziksel ve duygusal olarak zarar görse de yapıyorlarsa muhakkak bir hikmeti vardır, bir sebebi vardır, onlar bizim kötülüğümüzü istemezler diyerek o davranışları haritaya işaretliyorlar. 

Olumlu davranışlar olarak ,yeri geldiğinde sergilenmesi gereken davranışlar olarak işaretliyorlar.